Hirsutyzm to nadmierny wzrost włosów typu męskiego u kobiet, który może pojawiać się na takich obszarach ciała jak twarz, klatka piersiowa, plecy czy uda. Jest to objaw wskazujący na zaburzenia hormonalne i może być związany z różnego rodzaju schorzeniami. W artykule omówimy przyczyny hirsutyzmu, niezbędne badania diagnostyczne oraz skuteczne metody leczenia.
Hirsutyzm definiuje się jako nadmierny wzrost ciemnych, sztywnych włosów na obszarach ciała, gdzie normalnie występują jedynie delikatne włoski meszkowe. Charakterystyczne objawy obejmują:
Nadmierne owłosienie na twarzy (np. w okolicy wąsów czy brody).
Wzrost włosów na klatce piersiowej, w tym na piersiach.
Owłosienie na plecach, udach lub brzuchu.
Hirsutyzm może być różnie nasilony i często towarzyszy mu trądzik, łysienie typu męskiego (androgenowe) lub nieregularne cykle menstruacyjne.
Główną przyczyną hirsutyzmu są zaburzenia hormonalne, prowadzone przez nadmiar androgenów (hormonów męskich) w organizmie kobiety. Najczęstsze przyczyny to:
Zespół policystycznych jajników (PCOS) – dominująca przyczyna hirsutyzmu u kobiet. Towarzyszą mu inne objawy, takie jak nieregularne cykle menstruacyjne czy insulinooporność.
Wrodzony przerost nadnerczy (CAH) – rzadsza przyczyna wynikająca z defektów enzymatycznych w syntezie kortyzolu.
Hiperprolaktynemia – nadmiar prolaktyny może prowadzić do zaburzeń hormonalnych.
Guzy wydzielające androgeny – rzadkie, ale istotne przyczyny, np. guzy jajnika lub nadnerczy.
Leki – niektóre substancje, takie jak sterydy anaboliczne, danazol czy minoksydyl, mogą nasilać hirsutyzm.
Diagnostyka hirsutyzmu polega na ustaleniu jego przyczyny, co wymaga wykonania kilku podstawowych i zaawansowanych badań. Zalecane badania obejmują:
Wywiad lekarski i ocena kliniczna:
Dokładny wywiad dotyczący czasu pojawienia się objawów, regularności cyklu menstruacyjnego i stosowanych leków.
Ocena natężenia hirsutyzmu za pomocą skali Ferrimana-Gallweya.
Badania hormonalne:
Testosteron całkowity i wolny – w celu oceny hiperandrogenizmu.
DHEA-S (siarczan dehydroepiandrosteronu) – nadmiar wskazuje na nadnerczowe źródło androgenów.
17-OH progesteron – pozwala wykluczyć wrodzony przerost nadnerczy.
Prolaktyna – aby wykluczyć hiperprolaktynemię.
TSH i FT3 i FT4 – w celu oceny funkcji tarczycy.
LH i FSH – pozwalają na ocenę funkcji osi podwzgórzowo-przysadkowo-jajnikowej.
Badania obrazowe:
USG jajników – w celu wykrycia cech PCOS.
TK lub MRI nadnerczy – w przypadku podejrzenia guza nadnerczy.
Testy metaboliczne:
Krzywa glukozowo-insulinowa – ocena insulinooporności i/lub hiperinsulinizmu.
Lipidogram – pozwala ocenić ryzyko miażdżycy.
Jeśli chciałabyś dobrać odpowiednie badania hormonalne i metaboliczne dla siebie i na podstawie Twoich objawów zachęcamy do skorzystania z opcji Zbadaj Się
Leczenie hirsutyzmu zależy od przyczyny i nasilenia objawów. Można je podzielić na podejścia farmakologiczne, mechaniczne i lifestylowe.
Leczenie farmakologiczne:
Antykoncepcja hormonalna – dwuskładnikowe tabletki zawierające estrogen i progestagen są pierwszą linią leczenia w PCOS. Zmniejszają produkcję androgenów w jajnikach. Pamiętajmy jednak, że nie jest to leczenie przyczynowe tylko objawowe i po odstawieniu antykoncepcji objawy nadmiaru androgenów mogą wrócić jeśli nie zastosowano zmian dietetycznych i lifestylowych
Spironolakton – lek o działaniu antyandrogenowym, skuteczny w redukcji hirsutyzmu. Wymaga stosowania antykoncepcji ze względu na ryzyko feminizacji płodu.
Finasteryd – inhibitor 5-alfa-reduktazy, stosowany w leczeniu hirsutyzmu i łysienia androgenowego.
Metformina – poprawia wrażliwość na insulinę u pacjentek z insulinoopornością.
Metody mechaniczne:
Depilacja laserowa – skuteczna i długotrwała metoda usuwania włosów.
Elektroliza – alternatywa dla lasera, szczególnie przy jasnych włosach.
Depilacja woskiem lub golenie – metody tymczasowe.
Zmiana stylu życia:
Redukcja masy ciała – zmniejszenie tkanki tłuszczowej może obniżyć poziom androgenów u pacjentek z PCOS.
Dieta z niskim indeksem glikemicznym/ insulinowym– wspiera kontrolę insulinooporności.
Regularna aktywność fizyczna – korzystna dla gospodarki hormonalnej i metabolicznej.
Wsparcie psychologiczne: Hirsutyzm może wpływać na jakość życia i samoocenę. Wsparcie psychologiczne lub terapia poznawczo-behawioralna mogą pomóc pacjentkom w radzeniu sobie z objawami.
Hirsutyzm u kobiet jest objawem wymagającym dokładnej diagnostyki i indywidualnego podejścia do leczenia. Kluczowe jest ustalenie przyczyny, co pozwala na zastosowanie odpowiednich metod terapeutycznych. Połączenie leczenia farmakologicznego, metod mechanicznych i zmian stylu życia może skutecznie zmniejszyć objawy i poprawić jakość życia pacjentek.