Zespół policystycznych jajników (PCOS) to jedno z najczęstszych zaburzeń endokrynologicznych u kobiet w wieku reprodukcyjnym. Szacuje się, że dotyczy 5-10% kobiet w tym okresie życia. Właściwa diagnoza i leczenie PCOS są kluczowe, by zminimalizować ryzyko powikłań, takich jak niepłodność, cukrzyca typu 2 czy choroby sercowo-naczyniowe.
PCOS to zaburzenie hormonalne charakteryzujące się trzema głównymi cechami diagnostycznymi:
Hiperandrogenizm – nadmiar hormonów męskich w organizmie kobiety, co objawia się trądzikiem, nadmiernym owłosieniem (hirsutyzm) lub łysieniem typu męskiego.
Zaburzenia owulacji – objawia się nieregularnymi cyklami menstruacyjnymi lub ich brakiem.
Obraz policystycznych jajników w badaniu USG – obecność co najmniej 12 drobnych pęcherzyków (2-9 mm) w jednym jajniku lub objętość jajnika przekraczająca 10 cm³.
Diagnoza PCOS opiera się na spełnieniu co najmniej dwóch z powyższych kryteriów (tzw. kryteria Rotterdamskie). Wykluczenie innych przyczyn hiperandrogenizmu, takich jak guz nadnerczy czy choroba Cushinga, jest niezbędne.
Diagnostyka PCOS wymaga kompleksowego podejścia, łączącego wywiad lekarski, badania hormonalne oraz badania obrazowe. Kluczowe kroki obejmują:
Dokładny wywiad lekarski lekarz może zapytać Cię o:
Regularność cyklów menstruacyjnych.
Objawy hiperandrogenizmu (np. trądzik, hirsutyzm, wypadanie włosów).
Obecność otyłości, zmęczenia czy wahania masy ciała.
Występowanie PCOS lub cukrzycy typu 2 w rodzinie.
Badania obrazowe
USG przezpochwowe: pozwala ocenić strukturę jajników i potwierdzić obecność mnogich pęcherzyków.
Badania laboratoryjne Lista badań hormonalnych, które warto wykonać:
Testosteron całkowity i inne androgeny: w celu potwierdzenia hiperandrogenizmu.
SHBG (globulina wiążąca hormony płciowe): jej niski poziom związany jest z wysokim poziomem wolnych androgenów i inuslinooporności.
LH i FSH: charakterystyczny jest wzrost stosunku LH/FSH (>2:1).
DHEA-S: pozwala wykluczyć nadnerczowe źródło androgenów.
Prolaktyna: by wykluczyć hiperprolaktynemię.
TSH i wolne hormony tarczycy: w celu oceny funkcji tarczycy.
17-OH progesteron: w celu wykluczenia wrodzonego przerostu nadnerczy.
Insulina i glukoza na czczo lub krzywa glukozowo-insulinowa: aby ocenić insulinooporność, często występującą u pacjentek z PCOS.
Jeśli chciałabyś dobrać odpowiednie badania hormonalne i metaboliczne dla siebie i na podstawie Twoich objawów zachęcamy do skorzystania z opcji Zbadaj Się
Leczenie PCOS jest kompleksowe i zależy od dominujących objawów oraz planów reprodukcyjnych pacjentki. Można je podzielić na leczenie farmakologiczne oraz zmiany stylu życia.
Leczenie farmakologiczne
Antykoncepcja hormonalna: stosowana w celu regulacji cyklu menstruacyjnego i zmniejszenia objawów hiperandrogenizmu.
Metformina: poprawia wrażliwość na insulinę, co może wspomagać owulację.
Clomifen lub letrozol: stosowane w indukcji owulacji u kobiet starających się o ciążę.
Spironolakton: redukuje objawy hirsutyzmu, jednak wymaga stosowania łącznie z antykoncepcją.
Zmiana stylu życia
Redukcja masy ciała: spadek masy ciała o 5-10% może znacznie poprawić regularność cykli menstruacyjnych i zmniejszyć objawy hiperandrogenizmu. U kobiet o sylwetce skinny fat ważna jest zmiana kompozycji ciała
Aktywność fizyczna: zaleca się regularne ćwiczenia aerobowe i siłowe.
Dieta dobrana indywidualnie: preferowanym typem diety jest dieta z niskim indeksem glikemicznym i/lub insulinowym - wspiera kontrolę glikemii i insulinooporność.
Wsparcie psychologiczne PCOS może wiązać się z obniżonym nastrojem, depresją czy niską samooceną. Wsparcie psychologa lub terapia behawioralna mogą być pomocne.
Prowadź dziennik cyklu menstruacyjnego – pozwala śledzić regularność cykli.
Unikaj przetworzonej żywności i cukrów prostych – dieta ma kluczowe znaczenie w kontroli objawów PCOS.
Stosuj techniki relaksacyjne – np. jogę czy medytację, aby zmniejszyć poziom stresu, który nasila objawy PCOS.
Regularnie wykonuj badania kontrolne – w tym profil lipidowy, glikemię i badania hormonalne, aby monitorować stan zdrowia.
Zespół policystycznych jajników to złożone schorzenie wymagające wielodyscyplinarnego podejścia. Kluczowe jest wczesne rozpoznanie i dostosowanie leczenia do indywidualnych potrzeb pacjentki. Zarówno zmiana stylu życia, jak i leczenie farmakologiczne mogą znacząco poprawić jakość życia kobiet z PCOS.